|
Przeciwokrętowe rakiety model SSM-1B, znane także jako Typ 90, stanowią japoński odpowiednik amerykańskich pocisków serii RGM-84 Harpoon. Początek ich historii sięga 1973 roku, kiedy rozpoczęto program rozwojowy rakiet model ASM-1 (Typ 80), przeznaczonych dla opracowywanych w tym czasie wielozadaniowych myśliwców firmy Mitsubishi Heavy Industries model F-1. Były to pierwsze japońskie pociski klasy powietrze-woda, zaprojektowane przede wszystkim do obrony przybrzeżnej. W praktyce okazało się, że możliwe jest ich wykorzystanie przeciwko różnego rodzaju celom, takim jak okręty, konwoje ciężarówek, lekko opancerzone pojazdy, budynki i mosty. Pierwsze próbne odpalenie rakiety model ASM-1 miało miejsce w 1977 roku. Faza testowa konstrukcji zakończyła się w 1980 roku i w tym samym roku rozpoczęto produkcję. Pierwsze dostarczone pociski przeszły etap prób odbiorczych w 1981 oraz 1982 roku i najprawdopodobniej w 1983 roku oficjalnie znalazły się w służbie japońskiego lotnictwa (JASDF - Japanese Air Self-Defense Force). W latach 1986 - 1990 firma Mitsubishi Heavy Industries prowadziła prace rozwojowe nad udoskonaloną wersję rakiet model ASM-1C (Typ 91), które weszły na uzbrojenie sił powietrznych Japonii w 1994 roku.
Cylindryczny kadłub pocisków model ASM-1 ma długość czterech metrów i średnicę 0,34 metra. W jego środkowej części umieszczone zostały cztery powierzchnie stabilizujące, a na samym końcu, na tej samej osi co stabilizatory, cztery powierzchnie sterowe, których rozpiętość wynosi 1,02 metra. Rakiety te napędzane są silnikiem turboodrzutowym na paliwo stałe firmy Mitsubishi Heavy Industries model TJM-2. Lecąc w kierunku celu pociski wykorzystują inercyjny (bezwładnościowy) system nawigacyjny. W ostatniej fazie lotu uruchamia się aktywny radarowy system naprowadzania. Rakiety przenoszą pojedynczą głowicę o wadze 150 kilogramów i mogą razić cele w odległości do około 28 mil morskich, czyli 50 kilometrów. Cała konstrukcja waży 600 kilogramów. Wersja ASM-1C jest o 90 kilogramów lżejsza i ma zasięg około 36 mil morskich (65 kilometrów).
Jako że Japonia jest krajem wyspiarskim, siły zbrojne mają bardzo długą linię brzegową do obrony. Z tego względu w 1981 roku Japońska Agencja Obrony (JDA - Japan Defense Agency , przekształcona w 2007 roku w Ministerstwo Obrony) zaproponowała wdrożenie programu rozwojowego nowego lądowego systemu obrony wybrzeża, opartego na konstrukcji pocisków model ASM-1, wykorzystywanych przez lotnictwo. W tym samym roku faktycznie rozpoczęto pracę nad takim system, którego rakiety oznaczone zostały jako SSM-1 (Surface-to-Surface Missile Mk 1). Pierwsze próbne odpalenie pocisku miało miejsce w sierpniu 1985 roku nad Zatoką Wakasa. Z powodu braku lądowego poligonu testowego jako platformę wykorzystano samolot. Zakończenie etapu prób wymagało przeprowadzenia wystrzeleń z instalacji lądowych. W tym celu zwrócono się do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, która udostępniał swój ośrodek w Point Mugu w stanie Kalifornia, gdzie w czerwcu 1987 roku ostatecznie zakończono fazę testów. W następnym roku japońska armia otrzymała pierwsze egzemplarze rakiet, które oznaczone zostały jako SSM-1A (Typ 88). Wówczas rozpoczęto prace nad odmianą SSM-1B (Typ 90), która miała być przystosowana do wystrzeliwania z okrętów nawodnych. Zamówienie na tą wersję rakiet złożone zostało w 1990 roku, natomiast wejście do służby przypadło na marzec 1993 roku.
Konstrukcja ubu odmian rakiet serii SSM-1 jest niemal identyczna z modelem ASM-1. Pierwsza różnica polega na zastosowaniu cięższej głowicy bojowej o wadze 270 kilogramów. Według niektórych źródeł jej ciężar wynosi 225 kilogramów. Do tylnej części kadłuba doczepiona została sekcja z silnikiem startowy na paliwo stałe, który uruchamiany jest wewnątrz wyrzutni. Silnik ten pracuje aż do momentu wyczerpania paliwa, po czym następuje separacja i zapłon marszowego silnika turboodrzutowego model TJM-2. Sekcja startowa wyposażona jest w cztery powierzchnie stabilizacyjne. Jej dołączenie go głównej konstrukcji spowodowało wydłużenie rakiet serii SSM-1 do 5,10 metra. Na skutek dwóch wprowadzonych innowacji waga startowa pocisków zwiększyła się do 660 kilogramów. Seria SSM-1 może razić cele oddalone o około 83 mile morskie (150 kilometrów), lecąc w ich kierunku na wysokości 5 - 6 metrów z prędkością około 900 kilometrów na godzinę. Rakiety w lądowej odmianie SSM-1A zwykle odpalane są z pozycji znajdującej się do 100 kilometrów w głąbi lądu.
Obecnie rakiety model SSM-1B znajdują się w służbie razem z amerykańskimi pociskami serii RGM-84 Harpoon, jednakże w najbliższej przyszłością mogą całkowicie je zastąpić. Na najnowszych niszczycielach typu Atago, typu Takanami i typu Murasame stanowią one podstawowe uzbrojenie zwalczania okrętów nawodnych.
|
