TYPY OKRĘTÓW
NAWODNYCH

Lotniskowce:

.:Centaur
.:Chakri Naruebet
.:Charles de Gaulle
.:Clemenceau
.:Enterprise
.:Giuseppe Garibaldi
.:Hermes
.:Invincible
.:John F. Kennedy
.:Kitty Hawk
.:Kuznetsov
.:Nimitz
.:Principe de Asturias
.:Sao Paulo
.:Viraat

Krążowniki:

.:Jeanne d'Arc
.:Kara
.:Kiev (Kijów)
.:Kirov
.:Slava
.:Ticonderoga
.:Vittorio Veneto

Niszczyciele:

.:Arleigh Burke
.:Atago
.:Audace
.:Cassard
.:Charles F. Adams
.:Delhi
.:Georges Leygues
.:Iroquois
.:Kashin
.:KDX-1
(Kwanggaeto-Daewang)
.:KDX-2
(Chungmugong Yi Sun-shin)
.:KDX-3
(Sejong-Daewang)
.:Keelung
.:Kidd
.:Kimon
.:Kongou
.:Lanzhou
.:Luda
.:Luhai
.:Luhu
.:Luigi Durand de la Penne
.:Lujang
.:Lutjens
.:Maraseti
.:Perth
.:Rajput
.:Sheffield
.:Sovremenny
.:Spruance
.:Suffren
.:Tourville
.:Tribal
.:Udaloy (Udałoj)

Fregaty:

.:Adelaide
.:Al Madinah
.:Al Riyadh
.:Almirante Brown
.:Álvaro de Bazán
.:Anzac
.:Aradu
.:Artigliere
.:Barbaros
.:Brahmaputra
.:Brandenburg
.:Bremen
.:Broadsword
.:Cheng Kung
.:De Zeven Provincien
.:Duke
.:Elli
.:Floreal
.:Fridtjof Nansen
.:Godavari
.:Halifax
.:Hydra
.:Jacob van Heemskerck
.:Jianghu
.:Jiangwei
.:Kang Ding
.:Karel Doorman
.:Kortenaer
.:Krivak
.:La Fayette
.:Lekiu
.:Lupo
.:Maestrale
.:Naresuan
.:Neustrashimy (Nieustraszimyj)
.:Niteroi
.:Oliver Hazard Perry
.:Sachsen
.:Santa María
.:Soldati
.:Talwar
.:Thetis
.:Tromp
.:Ulsan
.:Valour
.:Vasco da Gama
.:Venti
.:Wielingen
.:Yavuz

Korwety:

.:Niels Juel
.:Visby

SGE-30 Goalkeeper

| opis | dane taktyczno-techniczne | rysunki |

ostatnia aktualizacja: 05.09.2010 r.

OPIS:

        System obrony bezpośredniej model SGE-30 Goalkeeper jest szybko reagującym systemem artyleryjskim, zapewniającym na bardzo krótkim dystansie obronę przed nadlatującymi pociskami przeciwokrętowymi, które nie zostały zniszczone przez inne systemy przeciwlotnicze o większym zasięgu. Działa on w pełni automatycznie, wykrywając i śledząc obiekty, oceniając zagrożenie oraz otwierając i wstrzymując ogień zaporowy. Oryginalnie jego producentem była firma H.S.A. (Hollandse Signaal-Apparaaten), jednak w 1990 roku zmieniła ona właściciela i znana była jako Thomson-CSF Signaal. W grudniu 2000 roku firma Thomson-CSF przekształcona została w grupę Thales, a Thomson-CSF Signaal w Thales Nederland.
        Korzenie zestawu SGE-30 Goalkeeper sięgają drugiej połowy lat 60-tych XX wieku, kiedy przedstawiciele flot różnych państw zdali sobie sprawę z faktu, że jednym z głównych zagrożeń dla jednostek nawodnych są rakiety przeciwokrętowe i pociski manewrujące. Wnioski takie wyciągnięte zostały po wydarzeniach z października 1967 roku, kiedy w pobliżu portu w Port Said na Półwyspie Synaj zatopiony został izraelski niszczyciel "Eilat" (K 40). Poszedł on na dno w wyniku dwóch ataków egipskich kutrów rakietowych, które w sumie wystrzeliły cztery pociski model 4K-40 (SS-N-2A Styx). Izraelski okręt był w zasadzie bezbronny wobec takiego ataku. Do czasu jego zatopienia floty różnych państw, w tym marynarka wojenna Izraela, koncentrowały się na obronie przed atakującymi samolotami, co było pokłosiem doświadczeń wyniesionych z okresu drugiej wojny światowej. Tymczasem prawdziwe zagrożenie kryło się za bezzałogowymi, małymi, szybkimi, nisko lecącymi pociskami manewrującymi. Co gorsza, rakiety przeciwokrętowe były na tyle tanie, że mogły być użytkowane nawet przez bardzo małe kraje. wszystko to wywołało swego rodzaju panikę wśród przedstawicieli flot różnych państw. Pod koniec lat 60-tych i w latach 70-tych XX wieku rozpoczęły się różnego rodzaju programy rozwojowe, których celem było stworzenie systemów zdolnych do zestrzeliwania rakiet przeciwokrętowych.
        Niedługo po zatopieniu izraelskiego niszczyciela holenderska flota opracowała wymagania dotyczące systemu obrony przeciwlotniczej na bardzo krótkim dystansie, który miał zostać zainstalowany na planowanych fregatach typu Kortenaer. Na zgłoszone zapotrzebowania odpowiedziała firma H.S.A., która przy współudziale Narodowego Instytutu Badań do spraw Obronności stworzyła model takiego systemu, poddany następnie technicznej ocenie. Na początku lat 70-tych XX wieku nawiązano współpracę z niemiecką firmą Mauser oraz amerykańską Emerson Electric Company, której celem było stworzenie artyleryjskiego zestawu obrony bezpośredniej CIWS (Close-In Weapons System) model SEM-30. Złożony on był z wieżyczki firmy Emerson Electric Company, na której zainstalowano cztery pojedyncze działa kalibru 30 mm. firmy Mauser oraz jeden radar śledzenia firmy H.S.A. serii Flycatcher. Przeprowadzone próby wykazały, że możliwości śledzenia celów są niezadowalające, a rozrzut wystrzelonych pocisków jest zbyt duży, co w konsekwencji zaowocowało porzuceniem projektu działek model SEM-30.
        Pomimo niepowodzenia firma H.S.A. ciągle wierzyła w koncepcję artyleryjskiego systemu obrony bezpośredniej z działkami kalibru 30 mm. i w 1975 roku rozpoczęła program rozwojowy zestawu model SGE-30 Goalkeeper, który miał odpowiadać wymaganiom postawionym przez marynarkę wojenną Holandii. Tym razem współpracę nawiązano z firmami amerykańskimi. Pierwsza z nich, General Electric, dostarczyła siedmiolufowe, rotacyjne działko kalibru 30 mm. model GAU-8 Avenger, natomiast druga, General Dynamics, zapewniła wieżyczkę model EX-83. Pierwsza demonstracja systemu SGE-30 Goalkeeper odbyła się w listopadzie 1979 roku. Serię testów przeciwko celowi oddalonemu o jeden kilometr przeprowadzono w obecności przedstawicieli holenderskiej floty w Fort Erfprins w pobliżu Den Helder. Wyniki były zadowalające, przez co zdecydowano się na instalację tych zestawów na okrętach typu Kortenaer oraz na kolejnych typoszeregach fregat. Skuteczność holenderskiego systemu artyleryjskiego potwierdzona została wielokrotnie w czasie różnego rodzaju testów na morzu. Regularnie zestrzeliwały one pociski lecące na wysokości pięciu metrów. W czasie prób przeprowadzonych przez marynarkę wojenną Stanów Zjednoczonych zestaw kolejno zestrzelił trzy rakiety przeciwokrętowe. Obecnie uważa się, że jest to najlepszy zestaw tego typu na świecie.
        Konstrukcja zestawu SGE-30 Goalkeeper jest bardzo zwarta. W jednej obudowie umieszczone zostało działko, systemy radarowe i inne niezbędne wyposażenie. Instalacja na okręcie pierwszej wersji systemu wymagała penetracji jego pokładu do głębokości 2,5 metra. Według niektórych źródeł w kwietniu 1994 roku zaprezentowana została druga odmiana, w której żaden element konstrukcji nie znajduje się pod wieżyczką, przez co penetracja pokładu nie jest konieczna. Zestaw model SGE-30 Goalkeeper jest całkowicie niezależny od okrętowych systemów dowodzenia. Działka w pełni autonomicznie wykrywają, śledzą i niszczą obiekty, a następnie wysyłają informacje o likwidacji zagrożenia do systemów dowodzenia. Cecha ta jest doskonałym rozwiązaniem dla okrętów, które nie są wyposażone w zintegrowany system dowodzenia oraz skomplikowane systemy obserwacji przestrzeni powietrznej. Wysoka autonomiczność pozwala także na działanie systemu w warunkach bardzo ciężkich uszkodzeń okrętu, na którym się znajduje.
        System model SGE-30 Goalkeeper wykorzystuje siedmiolufowe, rotacyjne działko kalibru 30 mm. model GAU-8 Avenger, które opracowała firma General Electric. Zamontowano je w wieżyczce firmy General Dynamics model EX-83, która poruszana jest przez silnik hydrauliczny, znajdujący się w barbecie. Wieżyczka obraca się bardzo szybko i precyzyjnie z prędkością 100 stopni na sekundę, pokrywając przestrzeń w zakresie 360 stopni. Podnoszenie i opuszczanie działka model GAU-8 Avenger również odbywa się za pomocą systemu hydraulicznego. Porusza się ono w zakresie od minus 25 do plus 85 stopni z prędkością 80 stopni na sekundę. Duży ujemny kąt operowania działkiem pozwala na umieszczanie całego zestawu SGE-30 Goalkeeper na dużych wysokościach, co rozszerza pole ostrzału, a jednocześnie nie wpływa na powiększenie stref martwych. Szybkostrzelność zestawu jest regulowana i maksymalnie wynosi 4200 strzałów na minutę. Zasięg rażenia dochodzi do trzech kilometrów, a minimalna odległość w jakiej mogą być niszczone nadlatujące rakiety przeciwokrętowe to 160 metrów. Chociaż zasięg wynosi trzy kilometry, to efektywne wykorzystanie działka rozpoczyna się w odległości około dwóch kilometrów, w zależności od rodzaju wykorzystywanej amunicji.
        System SGE-30 Goalkeeper wykorzystuje kilka rodzajów amunicji. Pierwszym z nich jest przeciwpancerny nabój zapalający API (Armor-Piercing Incendiary) model PGU-14/B z penetratorem ze zubożonego uranu, będącego jednocześnie naturalnym materiałem piroforycznym, powodującym efekt zapalający. Drugi rodzaj amunicji to naboje burząco-zapalające HEI (High Explosive Incendiary) model PGU-13/B. Wyposażone są one w standardowy zapalnik M505, inicjujący zapłon mikstury wybuchowej. Dodatkowo pociski te wykonane zostały z materiału, który przy wybuchu ulega defragmentacji, tworząc odłamki niszczące rakietę. Holenderski zestaw artyleryjski wykorzystuje także podkalibrowe naboje z sabotem APDS (Armour-Piercing Discarding-Sabot), złożone z penetratora ze zubożonego uranu oraz sabotu wykonanego z tworzywa sztucznego i lekkiego metalu. Inną podkalibrową amunicją z sabotem są naboje MPDS (Missile-Piercing Discarding-Sabot), wykorzystujące wolframowy penetrator. Ich zadaniem jest uderzenie w nadlatujący pocisk i spowodowanie jego eksplozji. W 1994 roku firma H.S.A. (wówczas znana już jako Thomson-CSF Signaal) wprowadziła do użytku usprawnioną odmianę FMPDS (Frangible Missile-Piercing Discarding-Sabot), zawierającą penetrator z kruchym wolframem, który zaraz po uderzeniu w cel łamie się i niszczy wewnętrzne komponenty rakiety. Wraz z wprowadzeniem do służby tych pocisków algorytmy kierujące zestawem SGE-30 Goalkeeper, wgrane do jego głównego komputera przetwarzania danych, zostały wzbogacone o możliwość pracy w trybie niszczenia obiektów nawodnych z wykorzystaniem właśnie naboi FMPDS. Magazyn amunicyjny zestawu jest w stanie pomieścić 1190 sztuk naboi w specjalnych beztaśmowych kasetach, które w czasie strzelania przeładowywane są w sposób automatyczny. W awaryjnych sytuacjach istnieje możliwość ręcznego wymienienia kasety, z której podawane są naboje do luf.
        Wyposażenie radiolokacyjne działka model SGE-30 Goalkeeper złożone jest z dwóch oddzielnych radarów, z których jeden służy do wykrywania obiektów, a drugi do śledzenia wyznaczonych celów. Jako że zastosowano oddzielne systemy poszukiwania i śledzenia, zestaw może lokalizować nowe obiekty w czasie śledzenia innych i prowadzenia ognia, co pozwala na skuteczne przeciwstawienie się ciągłemu zagrożeniu. Dwuwspółrzędny radar poszukujący pracuje w paśmie I. Wyposażony jest w układ neutralizacji wrogich systemów przeciwdziałania elektronicznego ECCM (Electronic Counter-CounterMeasures) oraz system wykrywania celów ruchomych MTI (Digital Moving Target Indicator), który ignoruje obiekty nieruchome i zwiększał możliwości lokalizacji nisko i szybko lecących pocisków przeciwokrętowych. Obrotowa antena radaru umieszczona jest na wysokiej podstawie po lewej stronie całego zestawu. Zasięg wykrywania wynosi 28,8 kilometra, jednakże radar zaprogramowano do uwzględniania celów znajdujących się jedynie w odległości do 14,4 kilometra. Radar poszukujący tworzy obraz sytuacyjny, który wysyłany jest do głównego komputera przetwarzania danych systemu model SGE-30 Goalkeeper. Koordynuje on działanie wszystkich elementów zestawu, mając wgrane dwa rodzaje oprogramowania. Pierwsze z nich analizuje otrzymany od radaru poszukującego obraz sytuacyjny. Jest ono w stanie na bieżąco śledzić 30 obiektów, wybierając spośród nich cztery, stanowiące największe zagrożenie. Układane są one w kolejności od najbardziej niebezpiecznego i kolejno niszczone. W przypadku gdy program uzna, że więcej niż cztery cele stwarzają realne zagrożenie, ograniczana jest długość salwy, tak aby możliwe było oddanie strzałów do jak największej liczby obiektów. W trybie automatycznym oprogramowanie analizujące obraz sytuacyjny bierze pod uwagę jedynie te cele, które znajdują się w odległości od dwóch do siedmiu kilometrów i poruszają się minimalnie z prędkością 150 metrów na sekundę.
        Na aktualnie wybrany obiekt, stwarzający największe zagrożenie. nakierowywany jest radar śledzący model Skycatcher Mk 1, który może pracować w paśmie I oraz w paśmie K. Zbiera on dodatkowe, dokładniejsze informacje na temat śledzone obiektu, wysyłając je do głównego komputera przetwarzania danych. W tym momencie drugi rodzaj jego oprogramowania oblicza rozwiązania ogniowe dla działka model GAU-8 Avenger. Radar śledzenia jest w stanie monitorować tor lotu wystrzelonej amunicji, umożliwiając wprowadzenie drobnych poprawek. Komputer przetwarzania danych działa w sposób automatyczny samodzielnie wykonując wszystkie operacje. Po zniszczeniu jednego celu radar model Skycatcher Mk 1 natychmiast nakierowywany jest na kolejny i ponownie obliczane są rozwiązania ogniowe. Na lewej stronie radaru śledzenia umiejscowiona została kamera telewizyjna, która także wykorzystywana jest do śledzenia obiektów. Istnienie techniczna możliwość zintegrowania jej z systemem wykrywania i śledzenia w podczerwieni IRST (InfraRed Search and Track), który podobnie jak radar poszukujący skanuje przestrzeń wokół siebie, wykrywając emisję promieniowania podczerwonego. Kamera telewizyjna wykorzystywana jest do wizualizacji sytuacji, która może być obserwowana przez operatora całego systemu SGE-30 Goalkeeper. Jest on w stanie wyłączyć tryb automatycznego działania zestawu i manualnie wydać komendę do śledzenia i zniszczenia danego obiektu.
        Czas reakcji całego zestawu na zagrożenie ze strony rakiet przeciwokrętowej zbliżającej się z prędkością około 2000 kilometrów na godzinę wynosi 5,5 sekundy. Zawiera się w tym automatyczna detekcja celu, identyfikacja, ocena niebezpieczeństwa, obrót o radaru śledzącego o około 90 stopni i jego podniesienie, zablokowanie radaru na celu i obliczenie rozwiązań ogniowych. Ogień otwierany jest w odległości 1,5 kilometra, a zniszczenie pocisku następuje w odległości około 300 metrów od okrętu.
        Artyleryjski system obrony bezpośredniej model SGE-30 Goalkeeper okazał się skuteczną bronią, która zakupiona została przez floty różnych państw, w tym Wielkiej Brytanii i Korei Południowej. Jego użytkownikami są także Belgia, Portugalia, Chile i Zjednoczone Emiraty Arabskie, które zakupiły ten system wraz z wycofywanymi ze służby z holenderskiej floty okrętami różnych typów.
        W marcu 2010 roku w Holandii ogłoszona została chęć zmodernizowania zestawu SGE-30 Goalkeeper, który od momentu wejścia do służby w zasadzie nie był modyfikowany. W rezultacie zmalała jego efektywność w zwalczaniu coraz nowocześniejszych i lepszych rakiet przeciwokrętowych. Niektóre elementy wyposażenia technologicznie bardzo się zestarzały, stając się podatniejszymi na awarie. W planach jest zmodernizowanie radarów, które mają lepiej radzić sobie w warunkach dużych zakłóceń i silnego zagłuszania prowadzonego przez wroga, jak również ma być poprawiona ich skuteczność wykrywania na wodach przybrzeżnych. Wymianie ulegnie także centralny komputer przetwarzania danych, do którego wgrane zostanie zupełnie nowe oprogramowanie. Modyfikacjom ulegnie również hydrauliczny system poruszania wieżyczką i siedmiolufowym działkiem. W program modernizacyjny zestawów SGE-30 Goalkeeper zaangażowane będą firmy Thales Nederland oraz General Dynamics. Zakłada się, że prace prowadzone będą w czasie standardowych przeglądów technicznych poszczególnych działek i rozpoczną się w 2012 roku. Ich koniec przewidywany jest na 2018 rok. Obecnie wszystko wskazuje na to, że modyfikacji poddane zostaną jedynie zestawy wykorzystywane przez marynarkę wojenną Holandii, która będzie musiała pokryć jej koszty, jednakże zainteresowanie modernizacją wyrażają także inne kraje. Holenderska flota planuje utrzymać w służbie działka model SGE-30 Goalkeeper do 2025 roku.

TYPY OKRĘTÓW
PODWODNYCH

Myśliwskie
okręty podwodne:

.:Agosta
.:Amethyste
.:Galerna
.:Han
.:Los Angeles
.:Ming
.:Romeo
.:Rubis
.:Seawolf
.:Song
.:Swiftsure
.:Trafalgar
.:Upholder
.:Victoria
.:Walrus
.:Zeeleeuw

Balistyczne
okręty podwodne:

.:Benjamin Franklin
.:Delta
.:Ethan Allen
.:George Washington
.:Hotel
.:Jin
.:L'Inflexible
.:Lafayette
.:Le Redoutable
.:Le Triomphant
.:Ohio
.:Resolution
.:Typhoon (Tajfun)
.:Vanguard
.:Xia
.:Yankee (Jankes)


UZBROJENIE

Rakiety balistyczne
typu SLBM:

.:JL (Ju Lang)
.:Polaris
.:Poseidon
.:Seria M
.:SS-N-4 Sark
.:SS-N-5 Sark
.:SS-N-6 Serb
.:SS-N-8 Sawfly
.:SS-N-17 Snipe
.:SS-N-18 Stingray
.:SS-N-20 Sturgeon
.:SS-N-23 Skiff
.:Trident

Rakiety
przeciwokrętowe:

.:Hsiung Feng
.:Naval Strike Missile
.:SSM-1B
.:SSM-700K Hae Sung
.:xGM-84 Harpoon

Pociski manewrujące:

.:Hyunmoo III
.:xGM-109 Tomahawk

Rakietotorpedy:

.:ASROC
.:Hong Sahng-uh
.:SUBROC

Torpedy:

.:Mk 44
.:Mk 46
.:Mk 50 Barracuda
.:Mk 54 MAKO
.:MU 90 Impact
.:Stingray

Rakiety
przeciwlotnicze:

.:Evolved Sea Sparrow
.:Rolling Airframe Missile
.:Sea Sparrow
.:Standard Missile

Zestawy obrony
bezpośredniej CIWS:

.:Meroka
.:Mk 15 Phalanx
.:SGE-30 Goalkeeper

Amunicja:

.:BTERM
.:EX-171 (Mk 171)
.:Vulcano


RÓŻNE ARTYKUŁY

.:Forty-one for freedom
.:Koncepcja MEKO
.:Projekt 621
(typ Gawron)
.:Radary serii
BridgeMaster E
.:SSBN-X
.:US Navy SLBM
.:Wypadki i awarie SSBN


INNE

.:Strona główna
.:Linki

Współczesne okręty wojenne
Copyright © Mateusz Ossowski