|
Fregaty typu Thetis wywodzą się z projektu StanFlex 3000. Powstały one w wyniku programu standaryzacji i modularyzacji. Taka koncepcja budowy tych jednostek umożliwia szybkie przeprowadzenie modernizacji, przezbrojenia lub naprawy uszkodzonych elementów konstrukcji. Okręty te zastąpiły wysłużone jednostki typu Hvidbjdren, które weszły do służby w 1963 roku. Głównymi zadaniami typu Thetis są ochrona duńskich interesów połowowych, przeprowadzanie akcji ratowniczych i patrolowanie wód arktycznych.
Okręty typu Thetis wybudowała stocznia Svenborg Vaerft, a prace nad pierwszą fregatą rozpoczęto w listopadzie 1988 roku. Łącznie skonstruowano 4 jednostki tego typoszeregu, z których ostatnie znalazła się w szeregach floty w listopadzie 1992 roku.
Kadłub typu Thetis został bardzo starannie zaprojektowany na podstawie technologii "stealth", tak by jego powierzchnia odbijała jak najmniej nieprzyjacielskich wiązek radarowych. Podczas pobytu na morzu urządzenia cumownicze zakrywane są pokrywami, a rezygnacja z masztu w formie kratownicy na rzecz masztu piramidalnego dodatkowo utrudnia wykrycie fregat przez radary wroga. Kolejną zaletą technologii "stealth" jest podniesienie komfortu pracy załogi, szczególnie podczas rejsu przy złej pogodzie, poprzez wyeliminowanie stanowisk manewrowych znajdujących się na zewnątrz jednostki. Jest to o tyle ważne, że przy prędkości 4 lub 5 węzłów fregaty typu Thetis są w stanie operować przy każdym stanie morza, a prędkość 20 węzłów są w stanie utrzymać przy falach dochodzących do 4 metrów. Płetwy stabilizatorów dostarczone przez Blohm and Voss pozwalają typowi Thetis utrzymać się na powierzchni przy wietrze dochodzącym do prędkości 150 węzłów.
Kadłub został dodatkowo wzmocniony, tak by bez problemów pokonywał lodowe kry o grubości nawet do 80 centymetrów. By wykluczyć możliwości uszkodzenia urządzeń okrętowych przez lód, wszystkie kołowroty do wyciągania kotwic i tym podobne zostały umieszczone pod pokładem.
Kadłub podzielony jest na 10 wodoszczelnych grodzi, które zapewniają jednostce stabilność nawet przy uszkodzeniu kadłuba na długości 8 metrów. Maszynownia podzielona jest na 2 przedziały, z których każdy posiada własną przekładnie, co w wypadku jednoczesnego zalania jednego przedziału maszynowni i przekładni nie sprowadza się do unieruchomienia fregaty. W razie awarii całej maszynowni, lub uszkodzenia jej w sposób uniemożliwiający kontynuowanie rejsu, okręt napędzany jest dwoma pędnikami, które dają mu maksymalną prędkość rzędu 10 węzłów. Pierwszy pędnik o mocy 884 KM zainstalowany jest na dziobie. Drugi znajduje się na rufie i pomaga w wyznaczaniu kierunku żeglugi. Jego moc to 1088 KM. Oba pędniki wyprodukowała firma Brunvoll.
Główny napęd duńskich fregat złożony jest z trzech silników diesla MAN B&W V28/32 o łącznej mocy 13000 KM. Maksymalna szybkość jednostek typu Thetis wynosi 21 węzłów, natomiast zasięg 8500 Mm osiągany jest przy szybkości 15 węzłów. System napędowy kontrolowany jest przez system SCSS (Ship Control and Surveillance System). Dzięki niemu jednostka może wyruszyć w rejs nawet bez załogi z maszynowni. Wtedy napęd kontrolowany jest z mostka kapitańskiego lub innej lokalizacji na okręcie.
Podstawowa wersja okrętów typu Thetis uzbrojona jest w armatę OTO Melara 76 mm. model Super Rapid, która kierowana jest za pomocą radaru Philips 9LV 200 Mk 3. Dodatkowo zainstalowane jest działko Oerlikon 20 mm. i 2 tory dla bomb głębinowych. W razie konieczności jednostki mogą zostać dozbrojone w wyrzutnie Mk 141 dla przeciwokrętowych rakiet firmy Boeing model RGM-84 Harpoon, wyrzutnie Mk 49 dla rakiet firmy Raytheon model RIM-116 RAM (Rolling Airframe Missile) i wyrzutnie torped 324 mm. model Mk 32. Takie rozwiązanie problemu uzbrojenia pozwoliło na zmniejszenie liczebności załogi do 61 osób, w tym 11 oficerów. W czasie zagrożenia wojennego i po związanym z tym dozbrojeniu i wyposażeniu w wymagany przez nowo zamontowane systemy sprzęt elektroniczny, liczebność załogi fregaty ulegnie zwiększeniu.
Obok zainstalowanych na pokładzie systemów uzbrojenia, dzięki pokładowi lotniczemu o wymiarach 28 metrów na 14 metrów, okręty typu Thetis mogą przyjąć śmigłowiec Westland Lynx Mk 91, lub większe maszyny typu Sea King. System GPI (Glide Path Indicator), w który wyposażone są duńskie okręty, ułatwia lądowanie podczas nienajlepszych warunków pogodowych. Dodatkowo typ Thetis posiada system tankowania śmigłowca w powietrzu. Hangar jest na tyle obszerny, że w całości mieści śmigłowiec Westland Lynx Mk 91.
Obserwacją przestrzeni powietrznej zajmuje się radar Plessey AWS-6, którego antena znajduje się na szczycie piramidalnego masztu. Dozorem nawodnym zajmuje się radar Terma Elektronik Scanter Mil, a nawigacją radar Furuno FR-1505 DA. Do wykrywania okrętów podwodnych wykorzystywany jest hydrolokator kadłubowy aktywny SaabTech CTS 36 RDN i hydrolokator o zmiennej głębokości zanurzania pasywny Thales Underwater Systems TMS 2640 Salmon. Dane ze wszystkich czujników spływają do systemu dowodzenia Terma Elektronik C3.
Bierne systemy obrony duńskich jednostek składają się z systemu przeciwdziałania elektronicznego Thales Defence Scorpion, odbiornika emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Thales Defence Cutlass, dwóch wyrzutni pułapek termicznych Marconi Sea Gnat i holowanego systemu celów pozodnych Sensytech Inc. AN/SLQ-25 Nixie dla torped.
Fregaty patrolowe typu Thetis oferują wiele możliwości dzięki daleko posuniętej modularyzacji i standaryzacji. Umożliwia to szybkie dostosowanie tych jednostek do aktualnego zapotrzebowania. Solidna konstrukcja pozwala patrolować w najbardziej ekstremalnych warunkach, jak również czyni te okręty znakomitymi dużymi trałowcami.
|
