|
|
Okręty w wersji ASW
(przed modernizacją z przełomu
XX i XXI wieku):
Okręty w wersji GP
(przed modernizacją z przełomu
XX i XXI wieku):
Okręty po modernizacji
z przełomu XX i XXI wieku:
Okręt szkolny "Brasil" (U 27):
|
Wiele stoczni europejskich i amerykańskich stara się zaprojektować taki okręt, który byłby dostępny dla mniejszych flot, a jednocześnie oferował duże możliwości i skuteczność bojową przy niskich kosztach utrzymania, zarówno pod względem ogólnych wydatków i nakładów pracy ludzi. Szczególnie udaną konstrukcją tego rodzaju jest seria uniwersalnych korwet i fregat Vosper Thornycroft, szczególnie jeżeli chodzi o typ Mk 10, który został wybudowany dla Brazylijskiej Marynarki Wojennej w latach 70-tych XX wieku i tam znany jest jako typ Niteroi.
Przy budowie tego typu Vosper Thornycroft zastosował liczne innowacje technologiczne obejmujące turbiny gazowe Rolls-Royce Olympus TM3B o mocy 50000 KM, które mają duży współczynnik mocy do masy, nowe generacje systemów uzbrojenia, obejmujące między innymi wyrzutnie dla rakiet Aerospatiale, obecnie MBDA MM 38 Exocet, które mogą zniszczyć przeciętny okręt bez konieczności rozbudowanych i drogich systemów kontroli. Dzięki temu małe jednostki typu Niteroi dysponują równie dużą siłą ognia, co większe niszczyciele. Kolejną nowinką było zastosowanie nowych radarów kierowania ogniem MBDA (Alenia Marconi Systems) SPG-70 (RTN-10X). Wszystkie te czynniki sprawiły, że typ Niteroi oferuje znacznie większą kombinację siły bojowej przy jednoczesnym zmniejszeniu rozmiarów i masy w porównaniu do poprzednich knstrukcji Vosper Thornycroft, a drastyczne zmniejszenie liczebności załogi dodatkowo przyczyniło się do stosunkowo niskiej ceny i kosztów eksploatacji typu Niteroi.
W chwili dostarczenia Brazylii fregat tego typu jednostki te dzieliły się na dwie wersje. Do pierwszej z nich należały okręty "Niteroi", "Defensora", "Independencia" i "Uniao" i były one przeznaczone do zwalczania okrętów podwodnych. Druga wersja była jednostką wielozadaniową GP (General Porpouse), do której należały okręty "Constituicao" i "Liberal".
Fregaty w odmianie zwalczania okrętów podwodnych uzbrojone były w zainstalowaną na dziobie wyrzutnię Creusot-Loire 375 mm. model Mk 54 dla rakietotorped Bofors. Posiadały także dwie wyrzutnie torped Plessey 324 mm. model STWS-1 dla torped firmy Honeywell Defense Systems (obecnie ATK - Alliant TechSystems) model Mk 46 Mod. 2. W listopadzie 1989 roku marynarka wojenna Brazylii zdecydowała się na zakup nowocześniejszych torped model Mk 46 Mod. 5. Poza tym fregaty typu Niteroi w wersji zwalczania okrętów podwodnych wyposażone były w znajdującą się na rufie australijską wyrzutnię Branik dla rakietotorped Ikara, które przenosiły torpedę serii Mk 46, lub Mk 44 do zaplanowanego punktu zrzutu. Kierowaniem rakiet Ikara zajmował się radar w kształcie kopuły, który zainstalowany był na dachu mostka kapitańskiego. Ofensywne działania przeciwko nieprzyjacielskim okrętom podwodnym były prowadzone także przez stacjonujący na pokładzie śmigłowiec Westland Lynx SAH 11. Wykrywaniem jednostek podwodnych zajmował się hydrolokator kadłubowy aktywny Edo Corporation 610E i hydrolokator o zmiennej głębokości zanurzania pasywny Edo Corporation 700E.
Okręty w wersji wielozadaniowej nie posiadały wyrzutni Branik, a zamiast niej zainstalowana była armata Vickers 114 mm. model Mk 8. Druga taka armata znajdowała się na dziobie, tak samo jak na jednostkach w wersji zwalczania okrętów podwodnych. Na śródokręciu pomiędzy dwoma masztami zainstalowane były dwie wyrzutnie dla francuskich rakiet przeciwokrętowych MBDA (Aerospatiale) MM 38 Exocet, w które nie były uzbrojone fregaty w odmianie zwalczania okrętów podwodnych.
Obie wersje typu Niteroi wykorzystywały do obrony przeciwlotniczej 2 systemy rakietowe MBDA Short Seacat GWS-20, które umieszczone były nad hangarem. Dodatkowo na wysokości głównego masztu na lewej i prawej burcie były 2 działka Bofors 40 mm.. Cała artyleria okrętowa, czyli armata 114 mm. i działka 40 mm. kierowana była za pomocą dwóch radarów MBDA SPG-70 (RTN-10X) współpracujących z systemem Argo.
Obserwacją przestrzeni powietrznej zajmował się zainstalowany na drugim maszcie radar dozoru powietrznego Plessey AWS-2. Na maszcie głównym znajdował się radar nawigacyjny Thales Nederland ZW-06 i jeden z radarów kierowania ogniem artylerii MBDA SPG-70 (RTN-10X).
Na przełomie XX i XXI wieku na jednostkach typu Niteroi przeprowadzona została modernizacja, która zniosła podział na wersje zwalczania okrętów podwodnych i wielozadaniową, gdyż wszystkie okręty otrzymały taki sam zestaw systemów elektronicznych i uzbrojenia. Generalne unowocześnienie obejmowało usunięcie dwóch systemów rakietowych Short Seacat i zastąpienie ich wyrzutnią Alenia Difesa, obecnie MBDA Albatros dla rakiet Aspide, która została zamontowana w miejsce wyrzutni Branik jeżeli chodzi o wersję zwalczania okrętów podwodnych, a w odmianie GP w miejsce rufowej armaty Vickers 114 mm. model Mk 8. Wraz z wymianą rakietowego systemu przeciwlotniczego zastąpiono stare radary kierowania ogniem MBDA SPG-70 (RTN-10X) nowszą wersją SPG-75 (RTN-30X), która koordynuje ogień artylerii i rakiet Aspide. Radary te współpracują z systemem MBDA NA-30 (Dardo E).
Modernizacja uzbrojenia objęła również 2 działka Bofors 40 mm., które zastąpiono nowszą wersją tych działek SAK Mk 3. Na fregatach zwalczania okrętów podwodnych dodano wyrzutnie dla rakiet przeciwokrętowych, a same pociski MBDA MM 38 Exocet wymieniono na MM 40 Exocet.
Obok uzbrojenia unowocześnieniu poddane zostały systemy elektroniczne. Radar dozoru powietrznego Plessey AWS-2 wymieniono na radar dozoru nawodnego i powietrznego Alenia Marconi Systems, obecnie MBDA RAN-20S, który przekazuje informacje o celach do rakiet Aspide. Radar nawigacyjny Thales Nederland ZW-06 został usunięty, a w jego miejsce pojawił się radar MBDA (Racal Decca) 1226. System dowodzenia Ferranti CAAIS (Computer Assisted Action Information System), do którego spływają informacje ze wszystkich czujników pozostał bez zmian. Wykorzystuje on komputery Ferranti FM 1600B.
Napęd fregat typu Niteroi zaprojektowano w systemie CODAG. Składały się na niego dwie turbiny gazowe Rolls-Royce Olympus TM3B o łącznej mocy 50000 KM i 4 silniki diesla MTU 16V956 TB92 o łącznej mocy 19600 KM. System ten dawał prędkość maksymalną rzędu 30 węzłów i zasięg 5300 Mm przy szybkości 17 węzłów.
W 1986 roku do służby w Brazylijskiej Marynarce Wojennej wszedł siódmy okręt typu Niteroi, który znacząco różnił się od ówczesnej wersji zwalczania okrętów podwodnych i wielozadaniowej GP, gdyż była to jednostka szkoleniowa. Jednostka nie została wyposażona w systemy elektroniczne, a uzbrojenie ograniczyło się tylko do dwóch działek Bofors 40 mm. Do napędzania jednostki zastosowano tylko 2 silniki diesla Ishikawajima do Brasil–Pielstick 6PC. 2 L400 o łącznej mocy 7000 KM, które dają prędkość maksymalną 18 węzłów i zasięg 7000 Mm przy prędkości 15 węzłów. Okręt ten w żaden sposób nie jest przystosowany do prowadzenia operacji bojowych, a na pokład, obok 217 osób załogi fregata zabiera 250 kadetów. Podobnie jak okręty "Independencia" i "Uniao", jednostka szkolna "Brasil" została wybudowana przez Arsenal de Marinha w Rio de Janeiro.
Fregaty Vosper Thornycroft Mk 10 były bardzo udaną konstrukcją, jednak nie pojawiły się nowe zamówienia na te niewielkie okręty. Brazylijska Marynarka Wojenna jest jedynym użytkownikiem tego typu i w przypadku jakiegokolwiek konfliktu w Południowej Ameryce jednostki mogą stanowić znaczącą wartość.
|
