|
|
|
|
Typ Georges Leygues (DDG)
| opis | dane taktyczno-techniczne | rysunki | lista okrętów |
ostatnia aktualizacja: 10.11.2003 r.
|
|
OPIS:
|
|
7 niszczycieli typu Georges Leygues stanowi trzon francuskich sił zwalczania okrętów podwodnych, natomiast dwie kolejne jednostki są okrętami przeciwlotniczymi, które traktowane są jako osobny typ Cassard. Ze względu na dość duże podobieństwo i dokładnie ten sam kadłub, jednostki w wersji przeciwlotniczej czasem zaliczane są do typu Georges Leygues.
Wybudowanie niszczycieli typu Georges Leygues zostało zlecone stoczni marynarki wojennej DCN (Direction des Constructions Navales) Brest, a konstrukcja pierwszej jednostki ruszyła w 1974 roku. Wcielenie do służby we Francuskiej Marynarce Wojennej pierwszego niszczyciela odbyło się 10 grudnia 1979 roku.
Eksploatacja tych okrętów wykazała, że mostek kapitański był umieszczony zbyt nisko, co w znaczący sposób ograniczało widoczność szczególnie przy złej pogodzie. Dlatego pierwsze 4 okręty określono mianem typu C 70(1), natomiast następne C 70(2). W wersji C 70(2) mostek kapitański został podniesiony o 1 pokład dla uniknięcia problemów z widocznością przy złej pogodzie. Dodatkowo na tych jednostkach unowocześnione zostały niektóre systemy elektroniczne i uzbrojenia.
Budując te jednostki francuscy konstruktorzy użyli dużej ilości stopów aluminium do wykonania nadbudówek. Miało to na celu obniżenie masy w górnych partiach okrętów.
Okręty w wersji zwalczania okrętów podwodnych typu Georges Leygues uzbrojone są w przeciwokrętowe rakiety MBDA MM 40 Exocet. Na pierwszych dwóch niszczycielach znajdują się rakiety MM 38 Exocet. Pociski odpalane są z wyrzutni umieszczonych za kominem. Innym systemem przeciwokrętowym jest armata Cruesot-Loire 100 mm. model 1968-2, która na typie C 70(2) została zastąpiona modelem 1968 CADAM. Główne uzbrojenie artyleryjskie może być także wykorzystane do ostrzału instalacji lądowych i zwalczania celów powietrznych. Armata 100 mm. kierowana jest za pomocą radaru Thales DRBC-32E Vega, natomiast w przypadku typu C 70(2) Thales DRBC-33A. Armata wykorzystuje także system optroniczny CSEE Panda i system śledzenia celów DIBC 1A Piranha.
Podstawowym środkiem obrony przeciwlotniczej jest rakietowy system Thales Crotale Naval, który na wersji C 70(2) zastąpiono nowszą wersją Crotale Naval EDIR (Ecartometrie Differentielle Infrarouge). Dodatkowym uzbrojeniem przeciwlotniczym są 2 działka Oerlikon 20 mm. Bierną obroną przeciwlotniczą zapewnia system przeciwdziałania elektronicznego Thales ARBB-32B, odbiornik emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Thales ARBR-17 i dwie wyrzutnie pułapek termicznych CSEE/VSEL Syllex, które zastąpiły wyrzutnie CSEE Dagaie Mk 2.
Typ Georges Leygues wyposażony został w system dowodzenia Senit 4 (Systeme de Traitement des Informations Tactiques), z którym współpracują 2 systemy poszukiwania i śledzenia celów Sagem DIBV-1 (Vampir). Dodatkowo na jednostkach w odmianie C 70(2) zainstalowano również system CTMS (Computerized Training Management System).
Do zwalczania okrętów podwodnych wykorzystywane są dwie wyrzutnie torped 533mm. model KD 59E dla torped ECAN L5 Mod 4 Murene. System kierowania walką przeciwpodwodną to Alcatel DLT L4 na jednostkach w wersji C 70(1) i DLT L5 na okrętach w odmianie C 70(2). Na rufie znajduje się hangar i lądowisko dla dwóch śmigłowców Westland Lynx Mk 4. Wykrywaniem nieprzyjacielskich okrętów podwodnych zajmuje się hydrolokator kadłubowy aktywny Thales Underwater Systems DUBV-23D i hydrolokator o zmiennej głębokości zanurzania pasywny Thales Underwater Systems DUBV-43B. Na jednostkach w wersji C 70(2) hydrolokator o zmiennej głębokości zanurzania zastąpiono hydrolokatorom holowanym pasywnym Thales Underwater Systems DSBV-61A. Obronę przed nadpływającymi torpedami zapewnia holowany system celów pozornych Sensytech Inc. AN/SLQ-25A Nixie.
Systemy obserwacji przestrzeni powietrznej i nawodnej składają się z radarów Thales DRBV-26D Jupiter i DRBV-51C. Ten drugi na wersji C 70(2) zastąpiony został przez radar Thales DRBV-15 Sea Tiger.
Napęd okrętów typu Georges Leygues zaprojektowano w systemie CODAG. Składają się na niego dwie turbiny gazowe Rolls-Royce Olympus TM3B o mocy 50000 KM i dwa silniki diesla SEMT-Pielstick 16PA 6CV280 o mocy 10400 KM. System ten daje maksymalną prędkość rzędu 30 węzłów, natomiast ekonomiczna prędkość wynosi 17 węzłów. Przy tej szybkości zasięg wynosi 9200 Mm., natomiast przy prędkości 24 węzłów zasięg spada do 5000 Mm.
Ze wszystkich siedmiu okrętów typu Georges Leygues 5 służy we Flocie Śródziemnomorskiej i należy do Grupy Uderzeniowej FAN (Force d'Action Navale). Dwie pozostałe jednostki zostały przydzielone do Floty Atlantyckiej do Grupy Zwalczania Okrętów Podwodnych GASM (Groupe d'Action Sous-Marine).
Na przełomie 1998 i 1999 roku jednostka "Georges Leygues" została wcielona do Grupy Szkolnej Groupe Ecole d'Application des Officiers de Marine i wraz z krążownikiem śmigłowcowym typu Jeanne d'Arc wyruszyła w podróż dookoła świata.
Okręty typu Georges Leygues, podobnie jak typ Cassard, są udaną konstrukcją i z powodzeniem będą czynnie służyć we flocie francuskiej jeszcze przez wiele lat.
|
|
|
|