|
|
Okręty w wersji Jiangwei I:
Okręty w wersji Jiangwei II:
|
Okręty budowane dla Chińskiej Marynarki Wojennej do lat 90-tych XX wieku były jednostkami przestarzałymi, nie zdolnymi do prowadzenia skutecznych pełnomorskich, a nawet przybrzeżnych działań. Były również praktycznie bezbronne w obliczu zagrożenia jakie niosą ze sobą pociski przeciwokrętowe. Problemy te wynikały głównie z małej wyporności budowanych fregat oraz niszczycieli i braku przeciwlotniczej rakiety krótkiego i średniego zasięgu. Do obrony przeciwlotniczej wykorzystywana była tylko artyleria, która dodatkowo nie była zautomatyzowana. Jedynymi pociskami były rakiety PL-8H, jednak dysponowano bardzo małą ich ilością i nieliczne okręty zostały w nie uzbrojone. Problemy chińskiej floty objawiały się tym, że jej okręty operowały tylko na wodach przybrzeżnych, w zasięgu lotnictwa stacjonującego w bazach lądowych. Takie rozwiązanie było konieczny, by zapewnić jednostkom choćby minimalną ochronę przed nieprzyjacielskimi samolotami.
Pierwszymi okrętami, na których rozwiązano problem obrony przeciwlotniczej były niszczyciele typu Luhu, które w Chinach znane są jako Typ 052. Na ich pokładzie zainstalowana została wyrzutnia z rakietami przeciwlotniczymi HQ-7 (FM-80). Było to jednak rozwiązanie połowiczne, gdyż pociski te miały ograniczony zasięg i nie były w stanie zapewnić dużego i bardzo szczelnego parasola obronnego. Zanim w składzie floty pojawił się typ Luhu, do służby wcielone zostały pierwsze fregaty typu Jiangwei, w Chinach znanej jako Typ 053H2G. Projekt tych fregat, będących następcami jednostek typu Jianghu I i Jianghu II, rozpoczął się w latach 80-tych XX wieku. Podobnie jak na niszczycielach typu Luhu w składzie uzbrojenia znalazły się przeciwlotnicze rakiety, będące wcześniejszą wersją pocisków HQ-7 (FM-80). Były to rakiety HQ-61B, które również były tylko częściowym rozwiazaniem problemu skutecznej obrony przeciwlotniczej.
Po skonstruowaniu czterech fregat typu Jiangwei, znanych także jako Typ 053H2G, Chińska Marynarka Wojenna zdecydowała się wprowadzić do służby ulepszoną wersją okrętów znanych jako typ Jiangwei II lub Typ 053H3. W przypadku tych jednostek obrona przeciwlotnicza ciągle nie była taka, jaką wymarzyła sobie chińska admiralicja, a jej głównym elementem były rakiety HQ-7 (FM-80). Były to jednak okręty sprawniejsze w dziedzinie zwalczania nieprzyjacielskich celów powietrznych w porównaniu z poprzednią wersją Jiangwei I. obok uzbrojenia unowocześnieniu uległy także niektóre systemy elektroniczne.
Bodowa pierwszego okrętu typu Jiangwei ruszyła w 1988 roku w stoczni Hudong w Szanghaju. Konstrukcja każdej z czterech fregat Typu 053H2G trwała około roku, a ostatnia jednostka ukończona została w grudniu 1993 roku. Wszystkie cztery jednostki typu Jiangwei I znalazły się w szeregach chińskiej floty miedzy lipcem 1992 roku, a tym samym miesiącem 1994 roku. Jednostki zostały przydzielone do Floty Wschodniej z bazą w Dalian.
W 3 lata po zakończeniu budowy okrętów w pierwszej wersji Jiangwei I rozpoczęto prace nad drugą wersją jednostek Typu 053H3, które w kodzie zachodnim oznaczone są jako typ Jiangwei II. Budowa pierwszej fregaty rozpoczęła się w 1996 roku i pierwotnie przeznaczona była dla Pakistańskiej Marynarki Wojennej, która złożyła zamówienie na 4 okręty w wersji Jiangwei II. Pierwsza jednostka, której budowa już się rozpoczęła, otrzymała nawet swój numer taktyczny 597, jednak z powodu braku pieniędzy w budżecie zamówienie na wszystkie fregaty zostało skasowane, a niedokończony okręt przejęła Chińska Marynarka Wojenna. Numer fregaty zmieniono na 521, a nazwę na "Jiaxing". Łącznie, między 1996 a planowanym 2006 rokiem wybudowanych zostanie 8 jednostek tego typu, z których 2, "Yichang", "Yulin" wykonała stocznia Huangpu w Guangzhou. W tej samej stoczni w budowie znajduje się ostatni z ósemki okrętów o numerze taktycznym 567. Pozostałe fregaty, podobnie jak w przypadku wersji Jiangwei I, wybudowała stocznia Hudong w Szanghaju. Okręty "Jiaxing", "Lianyungang", "Putian" i "Sanming" przydzielone zostały do Floty Wschodniej z portem w Dalian. Pozostałe jednostki nalezą do Floty Południowej z bazą w Zhanjiang.
W 2004 roku dla Chińskiej Marynarki Wojennej wystartowała budowa dodatkowych dwóch okrętów w wersji Jiangwej II. Pierwszy z nich, o numerze taktycznym 527, skonstruowany został w stoczni Hudong w Szanghaju. Obecnie jednostka znajduje się na próbach morskich. Druga fregata z numerem taktycznym 528 znajduje się w budowie w stoczni Huangpu w Guangzhou. Obie jednostki przeznaczone są dla Floty Wschodniej z portem w Dalian. Zamówienie dodatkowych jednostek przez chińską flotę spowodowane było opóźnieniami w programie budowy fregat rakietowych typu Maanshan, w chińskim kodzie znanych jako Typ 054. Ten sam program budowy był przyczyną zrezygnowania z konstrukcji kolejnych okrętów z typoszeregu Jiangwei. Pierwotne plany zakładały, że powstanie wersja Jiangwej III, która z początku liczyć będzie 5 jednostek. Okręty te miały otrzymać pionowe wyrzutnie VLS (Vertical Launching System). Jednak fregaty typu Maanshan zmieniły zamierzenia Chińskiej Marynarki Wojennej, głównie ze względu na wyższy i nowocześniejszy poziom technologiczny.
Obie wersje jednostek typu Jiangwei opracowane zostały na podstawie doświadczeń wyniesionych z budowy i eksploatacji jednostek typu Jianghu, szczególnie mając na względzie późniejsze wersje tych fregat. Kadłub wszystkich fregat typu Jiangwei I i typu Jiangwei II ma całkowitą długość 112 metrów i maksymalną szerokość 10,8 metra. W przypadku pierwszego Typu 053H2G wyporność pełna wynosi 2250 ton, natomiast Typ 053H3 wypiera 2393 tony.
Pod względem jednostki napędowej okręty Typu 053H2G są identyczne do Typu 053H3. System napędowy posiada układ CODAD. Składa się on z dwóch silników diesla SEMT-Pielstick 18E390VA o łącznej mocy 14000 KM i dwóch MTU 12V1163 TB83 o łącznej mocy 8840 KM. Napęd ten daje niezbyt wysoką prędkość maksymalna rzędu 25 węzłów i nie pozwala na operacje w bardzo dużych odległościach od własnych baz morskich. Prędkość ekonomiczna wynosi 16 węzłów, przy której maksymalny zasięg pływania wynosi 5000 Mm. Zwiększając szybkość do 18 węzłów zasięg spada o 1000 Mm..
Rakietowe uzbrojenie przeciwlotnicze na pierwszych czterech jednostkach typoszeregu Jiangwei, znanych jako Typ 053H2G, składa się z pocisków HQ-61B. Rakiety te odpalane są z wyrzutni, która zainstalowana jest na dziobie za armatą kalibru 100 mm.. Przeładowywanie wyrzutni odbywa się ręcznie, gdyż nie posiada ona zautomatyzowanego systemu przeznaczonego do tego celu. Kierowaniem przeciwlotniczych rakiet HQ-61B zajmuje się radar Typ 342 (Frog Lamp). W pociski HQ-61B miały być uzbrojone wcześniej projektowane okręty Typu 053, w kodzie zachodnim znane jako typ Jianghu, jednak prace nad tym systemem były bardzo opóźnione i ostatecznie projekt tych jednostek został zawieszony, by następnie powrócić jako Typ 053H lub typ Jianghu I. Okręty w wersji Jiangwei II wyposażone zostały w nowocześniejsze rakiety HQ-7. Odpalane są one z innej wyrzutni, ale przeładowywanie również odbywa się ręcznie. Zapas przenoszonych pocisków HQ-7 wynosi 16 sztuk. Ich kierowaniem zajmuje się radar Typ 345 (MR-35), który zainstalowano w miejsce radaru Typ 342 (Frog Lamp).
Obok zastosowania rakietowego systemu przeciwlotniczego obie wersje fregat typoszeregu Jiangwej wyposażone są w 4 działka kalibru 37 mm. model 76A, które kierowane są za pomocą dwóch radarów Typ 347G (EFR-1) (Rice Lamp). Pierwsza para tych działek znajduje się na dziobie za wyrzutnią dla rakiet przeciwlotniczych, natomiast druga umieszczona jest na rufie w okolicach hangaru dla śmigłowca. W przypadku wersji Jiangwei I działka znajdują się po bokach hangaru na tym samym pokładzie co działka w części dziobowej, natomiast na jednostkach w wersji Jiangwei II artyleria ta została przeniesiona na dach hangaru i przesunięta bardziej ku rufie. Wyższe umieszczenie rufowych działek kalibru 37 mm. model 76A na fregatach Typu 053H3 poprawiło skuteczność osłony tylnej części okrętu.
Artyleria główna składa się z jednej armaty kalibru 100 mm., która umieszczone jest na dziobie. Jednostki w wersji Jiangwei I otrzymały armatę model 79A, która kierowana jest za pomocą radaru Typ 343 (Wasp Head). Minusem tej artyleri jest to, że jej przeładowywanie odbywa się ręcznie. Ta niedoskonałość została zlikwidowana na okrętach w wersji Jiangwei II, które wyposażono w armaty model PJ33A. Ich kierowaniem zajmuje się radar Typ 345 (MR-35). Armata PJ33A została zainstalowana na pierwszych siedmiu fregatach w wersji Jiangwei II. Pozostałe jednostki z numerami taktycznymi 527, 528 i 567 uzbrojono w jeszcze nowocześniejszą armatę model 99, przy projekcie której zastosowano technologię "stealth". Obecnie rozpoczęła się wymiana artylerii model PJ33A na model 99, po której wszystkie fregaty w wersji Jiangwei II będą posiadały taką samą armatę kalibru 100 mm..
Zainstalowana na dziobie armata kalibru 100 mm. wykorzystywana jest do zwalczania celów nawodnych, jednak głównym systemem tego rodzaju na obu wersjach fregat typoszeregu Jinagwei są rakiety przeciwokrętowe. Wersja Jiangwei I otrzymała pociski YJ-81 (C-801A). Odpalane są one z dwóch potrójnych wyrzutni, które po jednej umieszczone są na śródokręciu przed i za kominem. Łączny zapas tych rakiet wynosi 6 sztuk. Kierowane są one za pomocą radaru Typ 343 (Wasp Head). Jednostki w wersji Jiangwei II otrzymały nowocześniejsze rakiety YJ-83 (C-803), które odpalane są z wyrzutni poczwórnych, umieszczonych w tym samym miejscu co na fregatach w wersji Jiangwei I. Zapas przenoszonych pocisków zwiększył się do ośmiu sztuk, a ich kierowaniem zajmuje się radar dozoru nawodnego Typ 352 (Square Tie).
Uzupełnieniem systemów uzbrojenia są środki zwalczania okrętów podwodnych. Na obu wersjach typu Jiangwei na dziobie, przed armatą kalibru 100 mm. zainstalowane są dwie wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych model 3200 z zapasem 36 pocisków. Dodatkowo na pokładzie umieszczone są 2 tory dla bomb głębinowych. Jednostki nie są uzbrojone w wyrzutnie torpedowe. Najważniejszym elementem systemu wykorzystywanego przeciwko okrętom podwodnym jest Śmigłowiec Harbin Z9A. Pokład lotniczy i hangar znajdujący się na rufie przystosowane są do bazowania tylko jednej maszyny.
Wyposażenie w czujniki odpowiedzialne za prowadzenie obserwacji przestrzeni powietrznej i nawodnej jednostek Typu 053H2G i Typu 053H3 jest identyczne. Na szczycie przedniego masztu zainstalowana jest antena radaru dozoru nawodnego i powietrznego Typ 360 (SR-60). Przed nim znajduje się radar nawigacyjny Racal Decca, obecnie Thales, RM-1290. Drugi, taki sam radar nawigacyjny umiejscowiony jest na dachu hangaru dla śmigłowca. Za drugą wyrzutnią dla rakiet przeciwokrętowych zainstalowana jest antena radaru dozoru powietrznego Typ 517H-1 (Knife Rest). Podobnie jak systemy dozoru, wyposażenie w urządzenia hydrolokacyjne jest takie samo. Składa się ono z hydrolokatorów kadłubowych SJD-7 i SJC-1B oraz hydrolokatora komunikacyjnego SJX-4. Całość systemów okrętowych współpracuje z chińskim systemem dowodzenia. Początkowo był to system ZKJ-3A, jednak później zastąpiony on został systemem nowszej generacji ZKJ-4B/6, która jest kopią francuskiego systemu Thales TAVITAC. Ponad to fregaty typoszeregu Jiangwei wyposażone są w system komunikacji satelitarnej SATCOM.
Uzupełnieniem systemów elektronicznych są środki walki elektronicznej. Bierną obronę przeciwlotniczą na obu typach fregat stanowi system przeciwdziałania elektronicznego Typ 981-3 i dwie wyrzutnie pułapek termicznych. na jednostkach w wersji Jiangwei I są to wyrzutnie Sippican Hycor Mk 36 Super RBOC (Rapid Blooming Offboard Chaff), natomiast na wersji Jiangwei II zainstalowano chińskie wyrzutnie Typ 946 (PJ-46). Ponad to oba typy fregat wyposażono w odbiornik emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Typ 923-1 (Jug Pair).
Ogólnie fregaty typu Jiangwei w obu wersjach są jednostkami dość udanymi. Wyposażone w pokład i hangar dla śmigłowca, silne uzbrojenie zwalczania okrętów nawodnych i rakietowy system przeciwlotniczy są w pełni fregatami wielozadaniowymi, w momencie wcielenia do służby początkowych jednostek jedynymi takimi okrętami w składzie Chińskiej Marynarki Wojennej. W porównaniu z poprzednimi fregatami typu Jianghu jednostki typu Jiangwei są o wiele bardziej zbliżone do obecnie panujących standardów, są większe i posiadają większe zdolności bojowe. Porównując do siebie okręty Typu 053H2G i 053H3 należy powiedzieć, iż druga wersja w wyniku przeprowadzonych zmian jest pod względem militarnym bardziej przydatnym okrętem, choć oba typy fregat Jiangwei I i Jiangwei II w porównaniu ze swoimi zachodnimi i rosyjskimi odpowiednikami są w tyle o około 15, lub nawet 20 lat, szczególnie wersja 053H2G.
Choć typowi Jiangwei II nie poświęcono tak dużo uwagi jak niszczycielom typu Luhu i typu Luhai, to udowodniły one, że małym nakładem finansowym można osiągnąć w miarę przyzwoite możliwości operacyjne. Warto zaznaczyć, że jedna fregata typu Jiangwei kosztuje 2 razy mniej niż niszczyciel typu Luhu, a procentowo jej zdolności bojowe stanowią 70 - 80 procent możliwości operacyjnych typu Luhu. Niskie koszty budowy i stosunkowo duży potencjał czynią z fregat typu Jiangwei idealne rozwiązanie w momencie opracowywania przez Chiny nowocześniejszych, bardziej skomplikowanych jednostek.
Typ Jiangwei jest odzwierciedleniem zmiany myślenia w Chińskiej Marynarce Wojennej, która zaszła w drugiej połowie lat 80-tych XX wieku. Wówczas chińska flota zaczęła stawiać na jednostki pełnomorskie, zdolne do operowania w dużych odległościach od własnych baz, a nie jak dotychczas na okręty działające jedynie na wodach przybrzeżnych w zasięgu lotnictwa bazującego na lądzie. Zmiana stanowiska wynikła z opracowania nowej strategii aktywnej obrony, która zakładała działania pełnomorskie i wymagała opracowania większych jednostek i rakietowego systemu przeciwlotniczego z prawdziwego zdarzenia. Jednostki typu Jiangwei spełniły pokładane w nich nadzieje chińskiej admiralicji i pozostaną w służbie jeszcze przez długi czas.
|
