|
|
|
|
Typ Broadsword (FFG)
| opis | dane taktyczno-techniczne | rysunki | lista okrętów |
ostatnia aktualizacja: 12.04.2003 r.
|
|
OPIS:
|
|
|
Okręty w służbie brytyjskiej
(wersja Batch 1):
Okręty brytyjskie w wersji
Batch 2:
Okręty brytyjskie w wersji
Batch 3:
Okręty w służbie brazylijskiej
(wersja Batch 1):
Okręty w służbie rumuńskiej
(wersja Batch 2):
Okręt w służbie chilijskiej
(wersja Batch 2):
|
Okręty typu Leander znakomicie sprawdzały się w walce z okrętami podwodnymi w służbie w Brytyjskiej Marynarce Wojennej i we flotach innych państw, gdzie zostały sprzedane. Wraz z Holenderską Marynarką Wojenną starano się opracować wspólny projekt nowej fregaty zwalczania okrętów podwodnych, jednak obustronne rozmowy zakończyły się fiaskiem. Wtedy brytyjscy konstruktorzy rozpoczęli prace na nową jednostką, która mogłaby zastąpić wysłużone fregaty typu Leander. W ten sposób zrodził się projekt okrętów typu Broadsword lub inaczej określanych jako Typ 22.
Początkowo planowano wybudować aż 24 jednostki tego typu, lecz ostatecznie ze stoczniowych pochylni spłynęło 14 okrętów. Budowa pierwszej jednostki z typoszeregu rozpoczęła się 7 lutego 1975 roku. Nazywała się ona HMS Broadsword (F 88) i została wcielona do służby w Brytyjskiej Marynarce Wojennej 3 maja 1979 roku. Kolejne 3 fregaty weszły do pierwszej linii w rocznych odstępach.
W momencie wcielenia do służby pierwszej fregaty głównym zadaniem tych okrętów było zwalczanie okrętów podwodnych. Do tego celu jednostki te wykorzystywały dwie wyrzutnie torped Plessey 324 mm. model STWS-1 dla torped firmy Honeywell Defense Systems (obecnie ATK - Alliant TechSystems) serii Mk 46 lub model Stingray Mod. 0, które opracowała firma GEC-Marconi. Dodatkowo na rufie znajdowało się lądowisko i hangar dla dwóch śmigłowców Westland Lynx Mk 2. Wykrywaniem okrętów podwodnych zajmował się hydrolokator kadłubowy aktywny Plessey Typ 2016.
Inną bronią ofensywną były przeciwokrętowe rakiety MBDA MM 38 Exocet.
Do obrony przeciwlotniczej wykorzystywane były rakiety MBDA (BAE Systems) Seawolf GWS 25, których wyrzutnie znajdowały się na dziobie za pociskami MM 38 Exocet i na rufie nad hangarem. Jedynym uzbrojeniem artyleryjskim były 2 działka Bofors 40 mm model Mk 9 umieszczone po jednym z na prawej i lewej burcie na wysokości przedniego masztu.
Wyposażenie elektroniczne składało się z radaru dozoru nawodnego i powietrznego Marconi Typ 967/968 i radary nawigacyjnego Kelvin Hughes Typ 1006. Całość elektroniki była kierowana poprzez system Ferranti CAAIS (Computer Assisted Action Information System). Łączność satelitarną zapewniał system Marconi SCOT.
W czasie eksploatacji Typu 22 konieczne okazało się wprowadzenie kilku istotnych zmian, które korzystnie wpłynęły na możliwości operacyjne typu Broadsword. Wpływ na decyzję o modernizacji jednostek miała wojna z Argentyną o Falklandy, która wybuchła w kwietniu 1982 roku. Zwycięstwo w tym konflikcie przypadło Brytyjczykom, jednak zostało ono okupione utratą dwóch niszczycieli typu Sheffield. Jeden z nich został zatopiony przez rakietę MBDA Exocet wystrzeloną z argentyńskiego samolotu Dessault Super Etandard, natomiast drugi utracono w wyniku eksplozji trzech bomb lotniczych, które wybuchły bardzo blisko maszynowni. Te doświadczenia zaowocowały powstaniem fregat w wersjach Batch 2 i Batch 3. Pierwsze 4 skonstruowane jednostki, z których HMS Broadsword (F 88) i HMS Brilliant (F 90) uczestniczyły w wojnie falklandzkiej, zostały określone jako wersja podstawowa Batch 1.
Zatopienie przez lotnictwo argentyńskie dwóch niszczycieli typu Sheffield spowodowało, że duży nacisk położono na wzmocnienie obrony przeciwlotniczej. Podczas wojny o Falklandy szczególnie we znaki dał się brak odpowiednich systemów artyleryjskich.
W latach 1984 - 1988 do służby w Brytyjskiej Marynarce Wojennej weszło 6 kolejnych fregat typu Broadsword, które należały do wersji Batch 2. Wersja ta czasem określana jest jako typ Boxer od pierwszej wcielonej do służby 14 stycznia 1984 roku jednostki HMS Boxer (F 92). W porównaniu z pierwszą wersją fregat kadłub nowych okrętów został wydłużony o 16 metrów, a jego wyporność standartowa zwiększyła się o 600 ton 4100 ton. W wydłużonym kadłubie zainstalowano rozszerzony zestaw systemu zarządzania danymi AIO (Action Information Organization) otrzymywanymi od nowego hydrolokatora holowanego pasywnego Plessey Typ 2031Z. Wymieniono również system dowodzenia Ferranti CAAIS na CACS-1 (Computer Assisted Command System). zastosowanie większego kadłuba doprowadziło do zwiększenia zasięgu z 4500 Mm do 7000 Mm oraz do zwiększenia prędkości maksymalnej o 2 węzły do 32 węzłów. Dodatkowe zbiorniki paliwa nie powodowały problemów ze statecznością jednostki w razie jego całkowitego zużycia.
Na wyposażeniu jednostek w wersji Batch 2 znalazły się nowsze rakiety przeciwlotnicze MBDA Seawolf GWS 25 Mod 3. Wraz z ich pojawieniem się wymieniony został radar kierowania tych pocisków firmy Marconi Typ 910 na Typ 911.
Napęd okrętów typu Broadsword został zaprojektowany w systemie COGAG. Na jednostkach w wersji Batch 1 składał się on z turbin gazowych Rolls-Royce Olympus TM3B o mocy 50000 KM dla prędkości maksymalnych i turbin gazowych Rolls-Royce Tyne RM1C o mocy 9900 KM dla prędkości marszowych i krążowniczych. W wypadku fregat w wersji Batch 2 na okrętach HMS Brave (F 94), HMS London (F 95) i HMS Sheffield (F 96) turbiny Olympus TM3B zastąpiono turbinami Rolls-Royce Spey SM1C o mocy 41630 KM.
Kolejna wersja okrętów typu Broadsword, Batch 3, jest najnowocześniejszą fregatą z całego typoszeregu. W stosunku do jednostek w wersji Batch 2 kadłub został wydłużony o metr, co pozwoliło na instalację jeszcze obszerniejszego systemu zarządzania danymi AIO (Action Information Organization). Uzbrojenie artyleryjskie, które podczas wojny o Falklandy-Malwiny w kwietniu 1982 roku okazało się piętą achillesową brytyjskich jednostek zostało uzupełnione poprzez zainstalowanie na dziobie armaty Vickers 114 mm. model Mk 8 i holenderskiego systemu obrony bezpośredniej firmy Thales Nederland/General Dynamics kalibru 30 mm. model SGE-30 Goalkeeper. Wymianie podległy także działka Bofors 40 mm. model Mk 9, na miejsce który pojawiły się działka Oerlikon 20 mm. model GAM-BO1. Przeciwokrętowe pociski MBDA MM 38 Exocet zastąpiono amerykańskimi rakietami firmy Boeing model RGM-84 Harpoon. Dziobowe wyrzutnie francuskich rakiet zostały usunięte, a wyrzutnie dla pocisków amerykańskich znajdują się przed systemem obrony bezpośredniej za mostkiem.
Usprawnienia w wersji Batch 3 objęły również systemy zwalczania okrętów podwodnych. Zamiast hydrolokatora kadłubowego aktywnego Plessey Typ 2016 zamontowano inny hydrolokator Dowty Typ 2031. Wyrzutnie torped 324 mm. model STWS-1 zastąpiono nowszym modelem STWS-2, który później znalazł się także na fregatach w wersji Batch 1 i Batch 2. Pokład lotniczy został wzmocniony tak, by mogły z niego operować większe śmigłowce Agusta/Westland EH-101 Merlin.
Jednostki w wersji Batch 3 otrzymały także nowszy system dowodzenia Ferranti CACS-5 i zostały wcielone do służby w Brytyjskiej Marynarce Wojennej w latach 1988 - 1990.
Okręty typu Broadsword są jedną z najbardziej udanych konstrukcji brytyjskich po 1945 roku. początkowo zaprojektowane jako fregaty zwalczania okrętów podwodnych po modernizacjach stały się okrętami wielozadaniowymi. Biorąc pod uwagę możliwości bojowe i koszt wybudowania jednej jednostki Typu 22 ich klasyfikacja bliższa jest niszczycielowi lub krążownikowi, a nie prostej fregaty. Przemawia za tym również fakt, że wszystkie wersje typu Broadsword mają większe wymiary od niszczycieli typu Sheffield. Wszystkie jednostki wersji Batch 1 zostały wycofane ze służby w brytyjskiej flocie w latach 1995 - 1997. Sprzedano je Brazylijskiej Marynarce Wojennej, gdzie zastąpiły amerykańskie okręty typu Knox. Fregata HMS Broadsword (F 88) otrzymała nową nazwę "Greenhalgh" (F 46), HMS Battleaxe (F 89) przemianowano na "Rademaker" (F49), HMS Brilliant (F 90) na "Dodsworth" (F 47), a HMS Brazen (F 91) na "Bosisio" (F 48). Jednostki w wersji Batch 2 wycofano z pierwszej linii w latach 1999 - 2002. Dwie z nich w styczniu 2003 roku sprzedano Rumuńskiej Marynarce Wojennej. HMS London (F 95) przemianowano na "Regina Maria", a HMS Coventry (F 98) na "Regele Ferdinand". W listopadzie 2003 roku chilijska flota zakupiła jedną fregatę Typu 22. HMS Sheffield (F 96) został przemianowany na "Almirante Williams". Los pozostałych trzech okrętów jest zupełnie inny. HMS Beaver (F 93) został sprzedany na złom w lutym 2001 roku, natomiast HMS Boxer (F 92) i HMS Brave (F 94) posłużyły jak cele ćwiczebne na manewrach floty. Typ Broadsword w wersji Batch 3 znajduje się w czynnej służbie w Royal Navy.
|
|
|
|